Bilgisayar Ana Birimleri

Bilgisayarların kendilerine verilen verileri işleyebilmeleri için iki şeye ihtiyaçları vardır:  Donanım ve yazılım. 

Donanım, bilgisayarın tüm fiziksel birimlerine verilen addır.  Yazılım ise, bilgisayarların görevlerini yerine getirebilmeleri için onlara verilen tüm bilgiler ve komut listeleridir. 

Bir sistem olarak Bilgisayar sistemi

Girdi				Uygulama Programları				Çıktı
				İşletim Sistemi
				Donanım

Geri-Bildirim (Feedback)

Bilgisayarın gözle görülebilen ve dokunulabilen parçaları ‘donanımı’ oluşturur.  Bilgisayar donanımı genellikle üç bölümden oluşur: Giriş Birimi, Merkezi İşlem Birimi, Çıkış Birimi.

Giriş		Kontrol Birimi	Aritmetik/Mantık İşlem Ünitesi		Çıkış
Birimi	à	Bellek		à	Birimi

Merkezi İşleme Birimi (MİB)

(Central Processing Unit, CPU)

Merkezi İşlem Birimi—MİB (Central Processing Unit—CPU):  MİB, bilgisayarların çalışmasını düzenleyen ve programlardaki komutları tek tek işleyen birimdir.  İşlem hızına göre çeşitli modelleri vardır (Pentium işlemci, 80486, 80386, 80286, 8088, 8086 gibi).  MİB, “Aritmetik ve Mantık Birimi” ile “Kontrol Ünitesi”nden oluşur. 

Aritmetik ve Mantık Birimi (Arithmetic & Logic Unit—ALU):  Dört işlem, verilerin karşılaştırılması, karşılaştırmanın sonucuna göre yeni işlemlerin seçilmesi ve kararların verilmesi bu birimin görevidir.  Bir bilgisayar işlemlerinin tamamını burada gerçekleştirir. 

Kontrol Ünitesi (Control Unit—CU):  Bu birim işlem akışını düzenler, komutları yorumlar ve bu komutların yerine getirilmesini sağlar.  Girdi ilk olarak bu birime gelir ve bilgisayarda işleneceği doğru yere gönderilir.  İşlem tamamlandığında kontrol birimi veriyi toplar.

Ana Bellek (RAM—Random Access Memory: Rasgele Erişimli Bellek):  Bu birim, programların ve verilerin kullanıldıkları zaman geçici olarak depolandıkları yerdir.  MİB’de işlemler yapılırken ana bellekte saklanan veriler kullanılır ve işlenen veriler (bilgi) RAM bellekte tutulur.  Elektrik kesildiği zaman ana bellekteki veriler kaybolur.  Birimi “megabayt” (MB)’tır.  Kişisel bilgisayarlarda (1980’li yılların sonlarında 1, 2, 4, 8 MB bellekler kullanılıyordu) günümüzde 64, 128 ve 256 MB bellekler kullanılmaktadır. 

Bir bilgisayarın belleğinin kapasitesi bellekte belli bir anda tutulabilen bilgi miktarını belirler.  Kapasite “byte” ile ölçülmektedir.  Ancak bu çok küçük bir ölçü birimi olduğundan kullanılmamaktadır.   Bunun yerine Latincede bin, milyon ve milyar için kullanılan “Kilobyte, Megabyte ve Gigabyte” kullanılırlar. 

Bir Bayt 8 Bit’tir.  (8 Bit=1 Bayt)

1 Bit 0 ya da 1’den oluşur (Kapalı devre=0, Açık devre=1)

1 Bayt 1 karakterdir. 

1024 Bayt   =    1 Kilobayt’tır.  (Kilobayt=KB)        (1 KB= 2¹⁰  ya da  1,024 Bayt)

1024 KB      =    1 Megabayt  (Megabayt=MB)       (1 MB= 2²⁰  ya da  1,048.576 Bayt)

1024 MB     =    1 Gigabayt  (Gigabayt=GB)            (1 GB= 2³⁰  ya da  1,073,741.824 Bayt)

1024 GB      =    1 Terabayt  (Terabayt=TB)            

RAM Belleğin istenilen bölgesine bilgi depolanabilir, silinebilir, okunabilir, değiştirilebilir.  Sadece elektrik kesintisi veya makinayı kapatma durumunda tüm bilgiler silinir. 

ROM Bellek—Read Only Memory: Salt Okunur Bellek:  Bu birim, üretici şirket tarafından hazırlanmıştır.  ROM bellekteki bilgiler okunabilir ancak üzerinde değişiklik yapılamaz.  Bu bilgiler makinanın kapatılmasından veya elektriğin kesilmesinde etkilenmezler ve silinmezler.  ROM bellek kullanıcı tarafından verilen komutları işleme koyar.  RAM belleğe göre oldukça pahalıdır.  Son yıllarda gelişen teknoloji ROM bellek ailesine iki yeni tür daha kazandırmıştır. 

                PROM: Programlanabilen ROM bellektir. 

                EPROM: Hem silinebilen hem de programlanabilen ROM bellektir. 

Dış Bellek Birimleri (Secondary Memory Devices—İkincil Bellek Araçları): Bu birimler verilerin kalıcı olarak saklandıkları yerlerdir.  Dış bellek birimleri “sabit diskler, disketler, CD’ler ve teyp” vb. birimlerden oluşur.  Kişisel bilgisayarlarda bu  birimlerin kapasiteleri (1980’li yılların sonlarında ortalama 10, 20, 40 MB iken) günümüzde 20, 30 ve 40 GB düzeyindedir.  

Giriş Birimleri (Input Devices): Bilgisayarlar veriler ve komutlarla (yani girdilerle) beslenirler.  Bilgisayarlara girilen veri ve komutlara “girdi” denir.  Bunları alan donanıma ise “giriş donanımı” adı verilir.  Bilgisayarlara veri girmekte kullanılan giriş araçlarına “klavye, fare, oyun çubuğu (joystick), mikrofon, tarayıcı (scanner), ekran/monitör (dokunmatik), kayıt araçları (sabit disk, floppy disk, CD, manyetik teyp vb.), laser disk sürücüsü, kameralar (video kamerası, sayısal fotoğraf makinası vb.), barkod okuyucuları, ışıklı kalem, grafik tabağı vb.” örnek olarak verilebilir. 

Çıkış Birimleri (Output Devices):  Bilgisayarın ürettiği bilgiye çıktı denir.  İşlenmiş veri olan çıktı kullanıcıya çıktı birimleri aracılığıyla gönderilir.  Bazı çıktı üniteleri şunlardır:  Ekran/monitör, yazıcı, çizici (plotter), kayıt araçları (sabit disk, floppy disk, CD, manyetik teyp vb.), hoparlör, LCD Panel (Data Show), projektör vb. gibi.

Giriş Birimleri:

Klavye (Keyboard): Üzerinde harfler, sayılar, bazı işaretler ve bir takım özel işlevleri olan tuşlar bulunan birimdir.  Üzerinde bulunan harflerin yerlerine göre değişik tür klavyeler (Q Klavye, F Klavye gibi) bulunmaktadır.  Klavyelerde bir takım tuşlar özel ve sık başvurulan bir takım işlevlere sahiptirler.  Örneğin:

Caps Lock: Bu tuş bir kilit tuşudur.  Bir kez basıldıktan sonra bütün harf tuşları büyük harfle yazar.  Yeniden basıldığında eski haline dönerek bütün harfleri küçük harf sistemine çevirir.  Bu tuşa basıldığında klavyenin sağ üst kısmında kendisiyle ilgili yazının altında ışığı yanar. 

Num Lock: Bu kilit tuşuna basıldığında klavyenin sağ tarafında bulunan sayı tuşlarının (numeric keypad) işlevi değişir.  Birinde tuşlarla sayılar yazılırken, diğerinde ok tuşlarıyla imleci hareketlendirirler. 

Alt, Shift, Control, Alt Gr Tuşları:  Bu tuşlar kendi başlarına hiç bir işlev yerine getirmezler.  Ancak klavyedeki başka bir tuşla birlikte basıldığında bir işlev gerçekleşir.  Örneğin, Control tuşu basılı iken “S” tuşuna bir kez basıldığında bir çok programda üzerinde çalışılan dosya kaydedilmiş olur. 

                                                                      

Işıklı Kalem (Light Pen): Çizgisel (bar) kodları okumada, şekil çizme ve elyazısı yazmada kullanılırlar. 

Grafik tabağı:  Bir kablo aracılığıyla bilgisayara bağlı olan ve yine bir kablo ile kendisine bağlı özel bir kalem kullanılarak ekranda yazı ve şekillerin görüntülenmesini sağlayan yassı, büyük boy bir kitap gibi ince bir araçtır. 

Dokunmatik Ekran (Touch Screen):  Ekranda görüntülenen komutların üzerine parmak ile dokunulduğunda o komutun çalışmasını sağlayan ekran türüdür. 

Oyun Çubuğu (Joystick):  Genellikle oyun oynamak için kullanılan bir araçtır.  Üzerinde bulunan kol ve tuşlar çalıştırılarak bilgisayara komutların verilmesi sağlanmaktadır. 

Fare (Mouse):  Ekranda görünen ve genellikle yanıp sönen bir imleç aracılığıyla komut girişi yapmaya yarayan bir araçtır.  Farenin bir çevre birimi olarak kullanılmasıyla “işaretleme, tıklama, sürükleme-bırakma vb. işlemler” (yani komutlar) kolayca yapılmaya başlanmıştır. 

İmleç:  Klavye veya fare ile girilen verilerin ekranda bulunduğu yeri gösteren simgedir. 

Tıklama: Farenin sol tuşuna bir kez basma işlemine “tıklama” denilmektedir. 

Çift Tıklama:  Farenin sol tuşuna kısa aralıklarla (arka arkaya) iki kez tıklanması işlemine “Çift tıklama” denmektedir.  Bir simgeye yüklenen işlevin yerine getirilmesi için fare ile nesnenin üstüne genellikle çift tıklama yapılır. 

Sürükleme: Bir nesnenin üstüne farenin sol tuşunu basılı tutarak o nesnenin ekrandaki yerinin değiştirilmesi işlemine “sürükleme” denir. 

Tarayıcı (Scanner):  Tarayıcılar, bir fotokopi makinası gibi çalışan ve resim, grafik ve önceden yazılmış yazıları bilgisayar ortamına aktararak elektronik forma çevrilmesini sağlayan araçlardır.   Tarayıcıların düzeyleri, görüntüleyebildiği bir inçteki nokta sayısına (dpi=dot per inch) bağlı olarak değişir, 300x600 dpi, 600x1200 dpi gibi.  Tarayıcıların optik karakter okuma (Optic Character Reader—OCR) işlevleri yani bir kâğıt üzerindeki yazıları harf olarak tanıyarak elektronik forma çevirmeleri sıkça başvurulan işlevlerinden birisidir. 

CD—ROM Sürücüsü (Compact Disk—Read Only Memory):  CD—ROM’lar son yıllarda en yaygın kullanılan veri depolama birimidir.

Bir CD’ye 24 ciltlik bir ansiklopedideki yazılar, resimler, video klipleri, animasyonlar ve ses dosyaları eklenebilir.  Bilgisayara bir programı yüklerken 20-40 disketin takılıp çıkarılması yerine CD—ROM’lar  tercih edilir.  CD—ROM’lar özellikle çok büyük hacimde yer kaplayan çoklu ortamlarda yazılmış yazılımlar için zorunludur (Çoklu ortam=multi-media=metin+ses+video+resim+animasyon vb.). 

Verilerin elektronik hacimlerini verinin hazırlanış şekli etkileyebilmektedir.  Örneğin bir takım biçimlendirme özellikleri verilmiş 100 sayfalık bir dosyanın büyüklüğü salt metin olarak kaydedilmiş şeklinden bir kaç misli büyük olabilmektedir.  Bu bilgiden yola çıkarak, orta büyüklükteki bir roman bir diskete sığabilirken bir CD—ROM’a 20 ciltlik bir ansiklopediyi depolayabilmek olanaklıdır diyebiliriz.  .  Üstelik bu ansiklopediler genellikle fazla yer tutan (büyük hacimli dosyalar olan) “resim, grafik, çizim, animasyon, video görüntüleri, ses” vb. gibi çoklu-ortam özelliklerini de içerebilmektedirler. 

Disketlere ve sabit diklere veriler manyetik olarak kaydedilirler.  Bu yüzden verilerin bozulmaması için disketlerin manyetik ortamlardan uzak tutulmaları gereklidir.  CD—ROM’larda ise veriler optik olarak kaydedilirler.  Bu yüzden de veriler kolay kolay bozulmazlar.  Ancak CD’lerin zarar görmelerini önlemek için CD’nin alt kısmının çizilmemesine dikkat etmek gerekir. 

CD—ROM’ların disketlere göre bir diğer üstünlüğü de platformlardan bağımsız çalışıyor olmalarıdır.  Bir CD’yi değişik platformlarda (farklı işletim sistemleriyle çalışan bilgisayarlarda) açarak içeriğine bakmak mümkündür. 

Bilindiği gibi Windows işletim sistemiyle çalışan bilgisayarlarda her sürücü bir harfle anılır.  Disket sürücüleri için “A” harfi kullanılır.  İkinci disket sürücüsü için de “B” harfi kullanılır.  Ancak günümüzde ikinci disket sürücüsü olmadığı için “B” sürücüsü bir sanal sürücü gibi bir işlev görür.  Bilgisayarlardaki sabit diskler “C” (eğer ikinci bir sabit disk varsa “D”) olarak adlandırılırlar.  CR—ROM sürücüleri ise genellikle sabit diskten sonraki harf yani “E” ile belirtilir. 

Teknolojilerdeki gelişmeler sonucunda günümüz CD—ROM disklerinin hem kapasiteleri artmakta ve hem de boş CD—ROM’lara kişisel bilgisayarlarda kayıt yapılması mümkün olabilmektedir.  Tahmin edileceği gibi bu kayıt işlemi yazma özelliğine sahip CD—ROM sürücüleri aracılığıyla mümkün olmaktadır.  Günümüzde bir CD’ye, türüne göre 650 MB veya 800 MB büyüklüğünde veri depolanabilmektedir.  Bir diskete (floppy disket) kayıt yapılırken kayıt işlemi disketteki yer tamamen dolana kadar yüzlerce kez tekrarlanabiliyor ve disketteki dosyalar silinerek veya disket biçimlendirilerek kayıt işlemi yeniden yapılabiliyor.  CD’lere kayıt yapılırken bu kayıt işlemi yalnızca bir kez yapılabilmekteydi.  Yani bir CD’ye bir kez veri kaydedildikten sonra CD’de boş kalan kısmı ikinci kez veri kaydı mümkün olmamaktaydı.  Ancak üzerine kayıt yapılabilen CD’lerin (CD—R=Recordable CD) yaygınlaşmasının üzerinden çok kısa bir süre geçmesinden sonra üzerine birden fazla kez veri kaydedilebilen CD’ler (CD—RW=Rewritable CD) geliştirildi.  Son Yıllarda CD—ROM sürücülerinin yerini DVD—ROM sürücüleri almaya başladı.  Aslında özellikle çoklu ortamlar temel alınarak yazılan programlar ve bu tür ortamlarda hazırlanan dosyaların bir hayli yer işgal etmeleri bu teknolojilerin gelişmesini zorunlu da kılmıştır ve gelecekte de yeni gelişmelerin olmasını zorunlu kılmaya devam edecektir. 

CD—ROM sürücülerinde CD’lerden program yükleme, dosya yükleme ve kayıt işlemlerini yapma işlevlerinin yanında müzik CD’lerinin dinlenmesi de olanaklıdır. 

CD—ROM sürücülerinin niteliğine ilişkin en belirleyici özelliği veri transfer hızı olmaktadır.  Günümüzde yaygın olarak satılan CD—ROM sürücüleri ortalama 52x hızındadırlar. 

Çıkış Birimleri:

Disket Sürücüsü (Disk driver):  Disket sürücüsü hem giriş ve hem de çıkış birimidir.  Disket, manyetik ortamda veri yazabilen ve üzerindeki verileri okuyabilen bir birimdir. 

Kullanımı ve taşınması kolay olan disketler verileri manyetik ortamda saklarlar.  Bir disketteki verilerin bozulmadan korunabilmesi için disketleri manyetik ortamdan, sıcaktan, soğuktan, güneş ışınlarından uzak tutmak gerekir.  Bu tür ortamlardan uzak kaldıkları halde yine de disketlerde veya disketlerdeki verilerde bozulmalar meydana gelebilir.  Bozulan disketler (ve/veya diskette kayıtlı veriler) bir takım programlar (utility program) aracılığıyla kurtarılabilir.  Windows platformunda işletim sistemi içinde yer alan “ScanDisk” isimli program sorunlu olduğu düşünülen diski tarayarak sorunu bulmaya ve düzeltmeye çalışır (Başlat—Programlar—Donatılar—Sistem Araçları—Scandisk).  Eğer bilgisayar sistemden çıkılmadan kapatılmışsa (elektrik kesilme durumlarında olduğu gibi) bilgisayar yeniden açıldığında bu program otomatik olarak devreye girmektedir.

Disketlerdeki verilere ekleme yapılabilir, veriler silinebilir, değiştirilebilir ve kopyalanabilir.  Fiziksel ve hacim büyüklüğüne göre değişik disketler vardır.  1980’li yılların sonunda yaygın olarak 5.25 ve 3.5 inçlik disketler kullanılmakta idi.  Ancak 5.25 inçlik disketler kullanışlı olmadıkları için günümüzde sadece 3.5 inçlik disketler kullanılmaktadır.  Disketler ayrıca tek ve çift yüzlü olmalarına ve yoğunluklarına göre de farklılaşmaktadırlar.  Eskiden kullanılan tek taraflı (single sided) ve çift taraflı (double sided) disketler ve normal yoğunlukta (Double Density=DD) ve yüksek yoğunlukta (High Density=HD) olan disketler, disketlerin kapasitelerini de belirliyordu.  Günümüzde sadece çift taraflı ve yüksek yoğunlukta (DS HD veya 2HD) disketler kullanılmaktadır. 

Disketlerin kapasiteleri:

Boyut	Yoğunluğu	Yüzey	Veri Kapasitesi
5.25”	DD	Tek	180 KB
5.25”	DD	Çift	360 KB
5.25”	HD	Çift	1.2 MB
3.5”	DD	Tek	360 KB
3.5”	DD	Çift	720 KB
3.5”	HD	Çift	1.44 MB
3.5”	ED	Çift	2.88 MB
Zip Disk (4”)			100 MB, 250 MB
Jazz Disk (4.5”)			1 GB, 2 GB

Yukarıdaki listede yer alan disketleri okuyabilen ve yazabilen disket sürücüleri aynı şekilde çalışmamaktadır.  5.25” ve DD olan bir disketin sürücüsü 5.25” HD disketi okuyamazken tersi mümkündür.  Benzer şekilde 3.5” HD disket sürücüsü (super drive) hem HD ve hem de DD disketleri okuyup yazabiliyorken normal bir sürücü yalnızca 3.5” DD disketleri okuyup yazabilmektedir.  Listedeki disket türlerinden yalnızca 3.5” HD olanı yani 1.44 MB kapasitesi olanı yaygın olarak kullanılmaktadır.  Bunun üstünde yer alanlar artık neredeyse hiç kullanılmamaktadırlar.  Listenin son sıralarında yer alan 2.88 MB’lık disket türü ise çok az yerde kullanılmaktadır.  Bu disket türünün sürücüsü yaygınlaşamadan piyasadan kayboldu.   Listede yer alan disketler IBM uyumlu bilgisayarlarda kullanılan disket türleridir.  Macintosh tür bilgisayarlarda da 3.5” DD ve 3.5” HD disketler kullanılmaktadır.  Ancak disketlerin belirleyici olan özelliği bilgisayarların disketi biçimlendirme şeklidir. 

Yukarıdaki listenin son kısmında yer alan Zip ve Jazz diskleri türlerinin tek örneği değildirler.  Bu disketler Iomega isimli bir şirket tarafından üretilmektedir ve benzer ürünleri tasarlayan ve pazarlayan onlarca başka şirketler vardır.  Zip ve Jazz diskleri her iki platformda da kullanılmaktadır.  Ancak bu disketleri kullanabilmek için özel disk sürücülerine sahip olmak gerekir

Bir disketin bilgisayarda kullanılabilmesi için biçimlendirilmesi (format) gerekir.  Biçimlendirme işleminde disket bilgisayarın veri kaydı yapabileceği bir hale yani disket iz ve sektörlere bölünerek bilgisayarın kullanımına hazır hale getirilir.  Bilgisayarın ve disketin türüne göre yapılan biçimlendirme işlemi farklı olmaktadır.  Piyasadaki disketler genellikle biçimlendirilmiş bir halde satılmaktadırlar.  Ancak bir disketi yeniden biçimlendirmek mümkündür.   Disket biçimlendirildiğinde içindeki veriler silinmiş olur.   Disketlerin, yanlışlıkla verilerin silinmesini veya değiştirilmesini önlemek amacıyla bir açma kapama düğmesi bulunmaktadır.  Disketin arka kısmında bulunan bu düğme yukarı kaydırıldığında disket kilitlenmiş demektir. 

  

Ekran/Monitör: Monitörler de disketler gibi hem giriş ve hem de çıkış birimi olarak kullanılırlar.  Çıkış birimi olarak kullanıldıklarında girilen verilerin sonuçlarını görüntülerler. 

Bir ekran bilgisayar ile kullanıcı arasında iletişimi sağlamaktadır.  Yaygın kullanımları olan ekran boyutları 14 inç, 15 inç, 17 inç ve 19 inçtir.  Günümüzde 14 inç ekran en yaygın kullanılan ekran olduğu halde, özellikle çoklu ortam ögelerinin programlarda yaygın olarak kullanılmaya başlanmaları ve aynı anda birden fazla program üzerinde çalışılmasının gerekmesi gibi nedenler 17 inç ekranı yakında standart ekran boyutu yapacak gibi gözükmektedir. 

Bir ekranı bilgisayara bağlamak için bir ekran kartı gereklidir.  Ekran kartlarının bellekleri de ekranın çözünürlüğünü belirleyici bir etkendir.  Ekran bellekleri 1 MB, 2 MB, 4 MB, 8 MB, 16 MB, 32 MB şeklindedir.  Günümüzde 32 MB bellekli ekran kartları en çok kullanılan kart türü gibi görünmektedir. 

Bir grafik ekranda noktalar (pixel) bulunur.  Bir ekranda ne kadar çok nokta (pixel) varsa ekranın çözünürlüğü de o derece artar (640x480 pixel, 800x600 pixel, 1024x768 pixel gibi).  Başka bir ifadeyle ekranlardaki görüntü netliği, noktalar arasındaki uzaklıkla ilgilidir.  İki nokta arasındaki uzaklık ne kadar az ise görüntü o kadar iyi olur.  Ekranın çözünürlük derecesinin yüksek olması grafikerler gibi özellikle grafikler üzerinde çalışan kimseler için oldukça önemlidir. 

                                      

Sabit Disk Sürücüsü (Hard Disk Driver):  Sabit disk sürücüsü, bilgisayarın bilgi depolamak için kullandığı en temel birimdir.  Sabit diskler temelde disketlere benzerler  ancak bir dizi halinde bulunan manyetik levhalar halinde kapalı bir kutu içinde yer alırlar.  Sabit disklerde verilere erişim hızı ve kapasitesi yüksektir. 

Sabit diskler bilgisayarın ana kartına IDE (Integrated Drive Elekctronics), SCSI (Small Computer System Interface) veya EIDE (Enhanced IDE) diye adlandırılan kablolarla bağlanmaktadırlar.   Ancak teknoloji geliştikçe yeni bağlantı sistemleri de ortaya çıkmaktadır. 

Sabit diskler bilgisayarda genelde “C” harfiyle temsil edilirler.  Eğer ikinci bir sabit disk varsa veya sabit disk iki parça halinde biçimlendirilmişse (partition) ikinci bölümü farklı bir diskmiş gibi “D” harfini alır.  Diğer sürücüler de bu harfleri takip eden harflerle anılırlar. 

Her diskte olduğu gibi sabit diskler de dolabilirler.  Bu yüzden de bazı dosyaları silmek veya başka disklere kopyalamak gerekebilmektedir.  Çok büyük miktarlarda verilerle uğraşıldığında bir “Yedekleme” (Back Up) sisteminin olması gerekir.  Sabit disklerde kapasiteyi verimli kullanmanın yollarından birisi dosya sıkıştırma işlemine başvurulmasıdır.  Örneğin Windows ortamında kullanılan “WinZip” isimli program (DOS ortamında “PKZIP”, Macintosh ortamında “StuffIt”) kullanılarak dosyalar sıkıştırılabilmektedir.  Bu işlem sırasında bir veya birden fazla dosya bir araya konularak sıkıştırılmakta ve “.zip” uzantısını alan yeni bir dosya haline getirilmektedir.  Bu tür programlar kullanılarak sıkıştırılan dosyalar bu yolla hem daha az yer kaplamaktadırlar ve hem de birbiriyle ilgili dosyalar bir araya getirilerek saklanabildiğinden düzeni sağlayan bir arşiv sistemi işlevini de görmektedirler. 

Yazıcı (Printer):  Yazıcılar, ekranda görüntülenen bilgileri kâğıt üzerine yazdırmaya yarayan araçlardır.   Çalışma şekillerine ve çıktı kalitelerine göre değişik türde yazıcılar vardır. 

Nokta vuruşlu yazıcılar (Dot matrix printers):  Bu yazıcılar bir daktiloda olduğu gibi şerit takılarak kullanılırlar.  Bu tür yazıcılarda çoğunlukla sürekli form kâğıdı kullanılır.  Dakikada bastığı sayfa sayısı yazıcının özelliklerine ve dosyayı yazıcıya yollarken yapılan seçimlere göre değişebilir.  Ancak ortalama 1-3 sayfa hızında oldukları söylenebilir. 

Mürekkep püskürtmeli yazıcılar (Ink jet printers):  Bu tür yazıcılara baskı için gerekli mürekkep bir kartuşla sağlanır.  Eğer yazıcı renkli kartuş ile çalışabiliyorsa renkli baskı da alınabilir.  Dakikada ortalama 1-8 sayfa basılabilir. 

Lazer yazıcılar (Laser printers):  Baskıda mürekkep kaynağı olarak toner kullanılır.  Baskının kalitesini yazıcı baskıyı yaparken bir inçe düşen nokta sayısı (dpi=dot per inch) belirler (300 dpi, 600 dpi, 1200 dpi gibi).  Dakikada yaptığı baskı sayısı diğer yazıcılara göre yüksektir. 

LCD Panel (Liquid Crystal Display):  LCD paneller ‘Data Show” olarak ta bilinirler.  LCD, bir bilgisayar ekranında görüntülenenleri bir perdeye veya bir duvara yansıtmak üzere bir tepegözün üzerine yerleştirilen bir çıktı aygıtıdır. LCD Panel aracılığıyla, bilgisayarda görüntülenen her şey LCD panelde görüntülenmekte ve tepegöz tarafından da bir ekrana yansıtılmaktadır. 

Kulaklık ve Hoparlör:  Bilgisayar tarafından üretilen veya kaydedilmiş sesleri iletmede kullanılırlar. 

Ses kartı:  Bir bilgisayarın ses kaydetme ve/veya ses iletme işlevlerini yerine getirebilmesi için bir ses kartının olması gerekir.